Jako komentarz do naszego ostatniego spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki, podczas którego rozmawiałyśmy o powieści „Dziewczyna, kobieta, inna” @bernardineevaristo pierwszej czarnoskórej pisarki nagrodzonej Bookerem, dobrze interpretacyjnie wybrzmią słowa Reni Eddo-Lodge:

Piszę i czytam, żeby przekonać samą siebie, że inni myślą podobnie, że nie jestem w tym odosobniona, że to, co czuję, jest realne, wiarygodne, prawdziwe. Jestem boleśnie świadoma rasy tylko dlatego, że odkąd sięgam pamięcią, byłam przez mój świat wyraźnie piętnowana jako inna*.

Tym bardziej, że było to spotkanie,w którym udało nam się w większym niż zwykle stopniu skupić się na konkretnych fragmentach, przytaczać je na głos, pozwolić by słowa powieści wybrzmiały po raz kolejny, tym razem w przestrzeni biblioteki. Odczuć radość z czytania na głos: z melodii tekstu.

*Reni Eddo-Lodge, Dlaczego nie rozmawiam już z białymi o kolorze skóry, przeł. Anna Sak, Kraków, Karakter, 2018, s. 15

fot/tekst @_book_on_prescription

#books #wydawnictwopoznańskie #rasizm #feminizm#siostrzeństwo #lgbt #inność #bookrecommendations #igbooks #bookshelf #czytanieposzerzahoryzonty #booksagainstracism